Bitwa pod Jeną-Auerstedt to seria dwóch bitew, stoczonych 14 października 1806, przez wojska napoleońskie pod wodzą cesarza Napoleona Bonaparte z siłami pruskimi króla Fryderyka Wilhelma III w czasie kampanii pruskiej. W jej wyniku wojska francuskie rozbiły armię pruską, a całe królestwo Prus dostało się pod panowanie Francji.
W bitwie pod Jeną 56-tysięczna armia Napoleona rozbiła doszczętnie 72-tysięczną armię księcia Fryderyka Hohenlohe. Ponad 12 tysięcy Prusaków poległo lub zostało rannych, a przeszło 15 tysięcy pomaszerowało do francuskiej niewoli. Zdobycz wojenna była również imponująca - 200 armat i 30 sztandarów.
W bitwie pod Auerstedt marszałek francuski Louis Nicolas Davout rozgromił główne siły pruskie pod osobistym dowództwem Króla Fryderyka Wilhelma III, który uciekł z 63 tysiącami ludzi w noc przed bitwą pod Jeną. Davout natknął się na nich ze swoimi 3 dywizjami (26 tysięcy ludzi), którymi dowodzili trzej nieśmiertelni (Friant, Goudin i Morand) i pobił doszczętnie.
Bonaparte dowiedziawszy się o wygranej swojego marszałka początkowo nie chciał uwierzyć w siłę przeciwnika. Kurierowi, który przywiózł raport, rzekł: "Twój dowódca widzi podwójnie". Potem nie szczędził pochwał i na korpus Davout'a posypał się deszcz odznaczeń. Lecz w oficjalnym biuletynie armii Bonaparte uznał bitwę pod Auestaedt za fragment bitwy pod Jena, tj. jej prawe skrzydło. Współcześni szeptali, że Napoleon jest zazdrosny o sławę. Na ziemi nie było wówczas miejsca dla dwóch bogów wojny.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL